Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Σύγκρουση με τα ΜΑΤ σήμερα στις Καμάρες

Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου συζητήθηκαν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αιγίου τα ασφαλιστικά μέτρα τα οποία είχαν καταθέσει οι 12 τοπικοί πρόεδροι της Δυτ. Αιγιάλειας με βασικό αίτημα την προσωρινή διακοπή εργασιών του εργολάβου για την κατασκευή του ΧΥΤΑ Παπανικολού.Κατά την ακροαματική διαδικασία αποδείχθηκε περίτρανα ότι ο εργολάβος ΔΕΝ είχε υδρογεωλογική μελέτη ούτε οριοθέτηση του ποταμού Φοίνικα όπως είναι υποχρεωμένος και ρητά αναφέρεται στη σύμβαση και ισχυρίστηκε ότι θα γίνουν εκ των υστέρων.Το δικαστήριο έκρινε ότι σε αυτή τη φάση εάν ξεκινήσουν χωματουργικές εργασίες δεν έχουν επίπτωση στο περιβάλλον. Η οριστική εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων θα γίνει στις 22 Ιανουαρίου 2013. Σήμερα οργανώθηκε σθεναρή αντίσταση των κατοίκων σε δύο μπλόκα που στήθηκαν στις πρώην γραμμές του τρένου στις Καμάρες και στη γέφυρα του Σαρκουνά (λίγο πιο κάτω από την τοποθεσία Παπανικολού). Τρεις διμοιρίες ΜΑΤ ήταν στα σημεία αυτά από νωρίς το πρωί και έγιναν 15 προσαγωγές(αφέθηκαν ελεύθεροι το μεσημέρι). Ο εργολάβος δήλωσε ότι παραιτείται προς το παρόν... Εδώ μπορείτε να διαβάσετε και το σχετικό δημοσίευμα του Σκάι Πάτρας Οι κάτοικοι δηλώνουν ότι θα ΣΥΝΕΧΊΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ...

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Συνεχείς κινητοποιήσεις

Έχει δημιουργηθεί συντονιστικό όργανο που αποτελείται από τους προέδρους των τοπικών διαμερισμάτων , από μέλη της Κίνησης Νέων Ερινεού και από μέλη της Κίνησης Πολιτών Ερινεού. Η περιφρούρηση από κόσμο συνεχίζεται νύχτα μέρα. Επίσης αύριο Παρασκευή 10:30 στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αιγίου θα γίνει η εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσαν οι πρόεδροι για την αναστολή των εργασιών για τη δημιουργία του ΧΥΤΑ. Είναι σημαντική η παρουσία όλων μας !

Οι κάτοικοι κάθε μέρα στα μπλόκα!

Οι κάτοικοι των κοινοτήτων πρώην δήμου Ερινεού (Καμάρες, Δαμακίνι, Ζήρια, Σαλμενίκο, Νερατζιές, Μάγειρα, Δουκανέικα, Μυρόβρυση, Αραβωνίτσα, Άλσος) διαμαρτύρονται για την δημιουργία Χ.Υ.Τ.Α, αμφιβόλου νομιμότητας, στην θέση Παπανικολού λόγω της επικινδυνότητας του κατά του περιβάλοντος και του υδροφόρου ορίζοντα της ευρύτερης περιοχής, απ' όπου υδρεύονται και αρδεύονται οι παραπάνω κοινότητες. Κάθε μέρα αρκετός κόσμος παραβρίσκεται στο μπλόκο που έχει στηθεί για να εμποδίσουν μηχανήματα να περάσουν στην περιοχή.

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Περιβαλλοντικό έγκλημα και οικονομικό σκάνδαλο


* Το κόστος εκτινάσσεται, μαζί με τα κέρδη των αναδόχων


Του
Γιώργου Μπάλια*

 
Ανα­κοι­νώ­θη­κε ε­πί­ση­μα, την πε­ρα­σμέ­νη Πέ­μπτη, ό­τι θα κα­τα­σκευα­στούν στην Αττι­κή τέσ­σε­ρα ερ­γο­στά­σια για τη δια­χεί­ρι­ση των α­πορ­ριμ­μά­των, τα ο­ποία ε­ντάσ­σο­νται στη γε­νι­κό­τε­ρη πο­λι­τι­κή που α­κο­λου­θεί­ται σε ό­λη την Ελλά­δα με την ί­δια συ­ντα­γή (Δυ­τι­κή Μα­κε­δο­νία, Πε­λο­πόν­νη­σο, Σέρ­ρες, Αι­τω­λο­α­καρ­να­νία, Αχαΐα κ.ά.). Το κοι­νό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό τους στοι­χείο εί­ναι η κα­τα­σκευή ερ­γο­στα­σίων μη­χα­νι­κής α­να­κύ­κλω­σης, βιο­ξή­ραν­σης-καύ­σης και ΧΥ­ΤΑ τε­ρά­στιων δια­στά­σεων. Το κό­στος μό­νο στην Αττι­κή θα α­νέλ­θει στο πο­σόν των 1,2 δισ. ευ­ρώ και η ό­λη δια­δι­κα­σία θα γί­νει με τη μέ­θο­δο ΣΔΙ­Τ, δη­λα­δή και με τα χρή­μα­τα των ελ­λή­νων πο­λι­τών που θα δια­τε­θούν για την υ­λο­ποίη­ση ι­διω­τι­κών ε­πεν­δύ­σεων.
Πρό­κει­ται για πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό έ­γκλη­μα και για οι­κο­νο­μι­κό σκάν­δα­λο πρω­το­φα­νές για κρά­τος μέ­λος της ΕΕ διό­τι τέ­τοια έρ­γα δεν γί­νο­νται που­θε­νά αλ­λού, κα­θό­σον α­φε­νός μεν δεν ε­πι­τρέ­πο­νται α­πό τη νο­μο­θε­σία, α­φε­τέ­ρου  βρί­σκο­νται σε α­πό­κλι­ση α­πό την πο­λι­τι­κή της ΕΕ στο συ­γκε­κρι­μέ­νο το­μέα ό­που ο στό­χος που τί­θε­ται εί­ναι η «Ευ­ρω­παϊκή κοι­νω­νία α­να­κύ­κλω­σης». Εδώ, λοι­πόν, α­κο­λου­θεί­ται η α­ντί­θε­τη πο­ρεία, δη­λα­δή η εν­θάρ­ρυν­ση της πα­ρα­γω­γής ό­σο το δυ­να­τόν με­γα­λύ­τε­ρης πο­σό­τη­τας α­πορ­ριμ­μά­των, τα ο­ποία θα ο­δη­γού­νται υ­πό σύμ­μι­κτη μορ­φή στα ερ­γο­στά­σια δια­λο­γής και στους ΧΥ­ΤΑ. Έτσι θα ε­ξα­σφα­λί­ζο­νται τα κέρ­δη του ε­πεν­δυ­τή, α­φού αυ­τά θα εί­ναι α­νά­λο­γα με την πο­σό­τη­τα των ει­σερ­χό­με­νων α­πορ­ριμ­μά­των. Με­ρι­κά στοι­χεία τα ο­ποια πα­ρα­θέ­του­με στη συ­νέ­χεια, μας δεί­χνουν το εύ­ρος των πα­ρα­νο­μιών α­πό τη σκο­πιά της προ­στα­σίας του πε­ρι­βάλ­λο­ντος και της υ­γείας των πο­λι­τών, αλ­λά και την έ­κτα­ση του οι­κο­νο­μι­κού σκαν­δά­λου.

Αντί­θε­τη στη νο­μο­θε­σία!

Η προ­τει­νό­με­νη, λοι­πόν, α­πό την τρι­κομ­μα­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση δια­χεί­ρι­ση των α­πορ­ριμ­μά­των εί­ναι πα­ρά­νο­μη διό­τι πα­ρα­βιά­ζει τη νο­μο­θε­σία (ευ­ρω­παϊκή και ελ­λη­νι­κή), η ο­ποία ε­πι­βάλ­λει να τη­ρεί­ται ιε­ράρ­χη­ση στη δια­χεί­ρι­ση των α­πο­βλή­των (πρό­λη­ψη, ε­πα­να­χρη­σι­μο­ποίη­ση, α­να­κύ­κλω­ση-κο­μπο­στο­ποίη­ση, α­ξιο­ποίη­ση και τε­λι­κή διά­θε­ση). Εν προ­κει­μέ­νω, η ε­πι­λο­γή της κα­τα­σκευής των συ­γκε­κρι­μέ­νων ερ­γο­στα­σίων και ΧΥ­ΤΑ, στα ο­ποία θα ει­σέρ­χο­νται ό­λα τα σύμ­μι­κτα α­πορ­ρίμ­μα­τα, α­κυ­ρώ­νει την πα­ρα­πά­νω ιε­ράρ­χη­ση, κα­θό­σον πα­ρα­με­ρί­ζο­νται τα στά­δια της ε­πα­να­χρη­σι­μο­ποίη­σης και α­να­κύ­κλω­σης-κο­μπο­στο­ποίη­σης. Η μη­χα­νι­κή δια­λο­γή των α­πορ­ριμ­μά­των εί­ναι α­πλώς το φύλ­λο συ­κής, για να α­πο­κρυ­βεί το γε­γο­νός ό­τι θα εί­ναι ε­λά­χι­στη έως μη­δα­μι­νή η α­να­κύ­κλω­ση και α­ξιο­ποίη­σή τους με α­πο­τέ­λε­σμα το συ­ντρι­πτι­κό μέ­ρος τους να θά­βε­ται στους πα­ρα­κεί­με­νους ΧΥ­ΤΑ. Από­δει­ξη αυ­τού άλ­λω­στε εί­ναι το ό­τι οι προ­δια­γρα­φές των ΧΥ­ΤΑ α­ντι­στοι­χούν α­κρι­βώς στην πο­σό­τη­τα των σύμ­μι­κτων α­πορ­ριμ­μά­των που ει­σέρ­χο­νται στα ερ­γο­στά­σια!

Κα­μία πρό­βλε­ψη για μείω­ση α­πορ­ριμ­μά­των

Η πρό­βλε­ψη για την πο­σό­τη­τα των α­πορ­ριμ­μά­των που θα ει­σέρ­χο­νται στα ερ­γο­στά­σια και στους ΧΥ­ΤΑ (1,3 ε­κατ. τό­νοι ε­τη­σίως), εί­ναι πε­ρί­που το σύ­νο­λο των πα­ρα­γό­με­νων α­πο­βλή­των στην Αττι­κή. Ωστό­σο, στη νο­μο­θε­σία προ­βλέ­πε­ται ό­τι για έ­να εί­δος α­πο­βλή­των, τα βιο­λο­γι­κά α­πό­βλη­τα (κυ­ρίως πρά­σι­να α­πό­βλη­τα κή­πων, α­γρών κλπ, ό­πως ε­πί­σης ορ­γα­νι­κά α­πό­βλη­τα ε­στια­το­ρίων, ξε­νο­δο­χείων κ.λπ.) υ­φί­στα­ται υ­πο­χρέω­ση για δια­λο­γή στην πη­γή και για α­να­κύ­κλω­ση-κο­μπο­στο­ποίη­ση. Η υ­λο­ποίη­ση της πα­ρα­πά­νω υ­πο­χρέω­σης θα εί­χε σαν α­πο­τέ­λε­σμα τη δρα­στι­κή μείω­ση της ει­σα­γό­με­νης πο­σό­τη­τας α­πορ­ριμ­μά­των. Να ση­μειω­θεί ό­τι στη Γαλ­λία –με βά­ση τα στοι­χεία της κυ­βέρ­νη­σης- τα βιο­λο­γι­κά α­πό­βλη­τα α­ντι­στοι­χούν στο 30% πε­ρί­που των α­στι­κών α­πορ­ριμ­μά­των και για το λό­γο αυ­τό η γαλ­λι­κή διοί­κη­ση ορ­γά­νω­σε τη δια­χεί­ρι­ση των εν λό­γω α­πο­βλή­των σύμ­φω­να με τη νο­μο­θε­σία, μειώ­νο­ντας α­ντί­στοι­χα τη συ­νο­λι­κή πο­σό­τη­τα. Επο­μέ­νως, η πα­ρα­πά­νω ε­κτί­μη­ση της κυ­βέρ­νη­σης για την ει­σερ­χό­με­νη πο­σό­τη­τα των σύμ­μι­κτων α­πο­βλή­των γί­νε­ται χω­ρίς να λαμ­βά­νε­ται υ­πό­ψη αυ­τή η υ­πο­χρέω­ση, πολ­λώ δε μάλ­λον που πα­ρα­βιά­ζε­ται. Ο λό­γος εί­ναι προ­φα­νής: με τον τρό­πο αυ­τό αυ­ξά­νε­ται η πο­σό­τη­τα των ει­σερ­χό­με­νων α­πορ­ριμ­μά­των και κα­τά συ­νέ­πεια αυ­ξά­νο­νται, α­ντί­στοι­χα, τα κέρ­δη των ε­πι­χει­ρη­μα­τιών. Πρό­κει­ται, ό­πως εί­ναι φα­νε­ρό, για κα­ρα­μπι­νά­τη πα­ρα­νο­μία.
Επί­σης, σύμ­φω­να με το σχέ­διο, στα ερ­γο­στά­σια που θα κα­τα­σκευα­σθούν θα γί­νε­ται α­να­κύ­κλω­ση μέ­ρους των ει­σερ­χό­με­νων α­πορ­ριμ­μά­των με­τά τη μη­χα­νι­κή δια­λο­γή τους. Αυ­τό, ό­μως, προ­γραμ­μα­τί­ζε­ται χω­ρίς να έ­χει ε­ξα­σφα­λι­στεί εκ των προ­τέ­ρων, ό­πως α­παι­τεί η νο­μο­θε­σία, η δυ­να­τό­τη­τα α­να­κύ­κλω­σης των προ­κυ­πτό­με­νων υ­λι­κών που προ­κύ­πτουν. Θα πρέ­πει ε­δώ να ση­μειω­θεί ό­τι η δια­δι­κα­σία α­να­κύ­κλω­σης των α­πο­βλή­των υ­πό­κει­ται σε αυ­στη­ρά κρι­τή­ρια, έ­τσι ώ­στε να μην ο­δη­γη­θού­με σε α­ντί­θε­τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα, δη­λα­δή σε προ­σβο­λή του πε­ρι­βάλ­λο­ντος και της υ­γείας του αν­θρώ­που. Γι’ αυ­τό το λό­γο, αρ­κε­τά κρά­τη μέ­λη (Γαλ­λία, Γερ­μα­νία, Αγγλία κλπ) έ­χουν θε­σπί­σει ή­δη τέ­τοια κρι­τή­ρια.

Η καύ­ση ε­γκα­τα­λεί­πε­ται α­πό τους υ­πέρ­μα­χους

Εάν, σύμ­φω­να με τα πα­ρα­πά­νω, δεν ι­κα­νο­ποιού­νται τα κρι­τή­ρια για την α­να­κύ­κλω­ση, αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι στο κό­στος, τε­λι­κά, της τα­φής θα προ­στε­θεί και το α­δι­καιο­λό­γη­το –εκ του α­πο­τε­λέ­σμα­τος- κό­στος της μη­χα­νι­κής α­να­κύ­κλω­σης.
Πε­ραι­τέ­ρω, η προ­τει­νό­με­νη με τον έ­να ή τον άλ­λο τρό­πο καύ­ση, η ο­ποία α­πο­τε­λού­σε μέ­χρι τώ­ρα μία α­πό τις με­θό­δους δια­χεί­ρι­σης σε αρ­κε­τά κρά­τη μέ­λη, σή­με­ρα αμ­φι­σβη­τεί­ται ή α­πορ­ρί­πτε­ται. Θεω­ρεί­ται πλέ­ον μέ­θο­δος ε­πι­κίν­δυ­νη για το πε­ρι­βάλ­λον και τον άν­θρω­πο λό­γω των εκ­πε­μπό­με­νων ρύ­πων (ε­κτι­μά­ται ό­τι εκ­πέ­μπο­νται πά­νω α­πό 2 000 ε­πι­κίν­δυ­νοι ρύ­ποι, α­πό τους ο­ποίους ε­λά­χι­στοι –πε­ρί­που 20- έ­χουν α­ξιο­λο­γη­θεί) και σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση δεν συμ­βα­δί­ζει με το στό­χο που α­να­φέ­ρει η νο­μο­θε­σία ό­τι δη­λα­δή η δια­χεί­ρι­ση των α­πορ­ριμ­μά­των πρέ­πει να ε­ξα­σφα­λί­ζει έ­να υ­ψη­λό ε­πί­πε­δο προ­στα­σίας του πε­ρι­βάλ­λο­ντος και της υ­γείας του άν­θρώ­που. Θα πρέ­πει να ε­πι­ση­μαν­θεί ό­τι η αμ­φι­σβή­τη­ση ξε­κί­νη­σε α­πό χώ­ρες οι ο­ποίες εί­χαν πρω­το­στα­τή­σει στην ε­πι­λο­γή της καύ­σης ως με­θό­δου δια­χεί­ρι­σης των α­πο­βλή­των (π.χ. Σουη­δία, Δα­νία). Τέ­λος, ο προ­τει­νό­με­νος τρό­πος δια­χεί­ρι­σης δη­λα­δή η κα­τα­σκευή ερ­γο­στα­σίων και ΧΥ­ΤΑ φα­ραω­νι­κών δια­στά­σεων, που θα δέ­χο­νται ό­λη την πο­σό­τη­τα των πα­ρα­γό­με­νων σύμ­μι­κτων α­πορ­ριμ­μά­των, πα­ρα­βιά­ζει τους κα­νό­νες α­ντα­γω­νι­σμού της Ε.Ε. Συ­γκε­κρι­μέ­να, α­ναι­ρώ­ντας στην πρά­ξη την υ­πο­χρεω­τι­κή α­πό το νό­μο ιε­ράρ­χη­ση, ό­πως ει­πώ­θη­κε πα­ρα­πά­νω, και θέ­το­ντας εκ­πο­δών τα στά­δια της ε­πα­να­χρη­σι­μο­ποίη­σης, α­να­κύ­κλω­σης και κο­μπο­στο­ποίη­σης, α­πο­κλείει τις ε­ται­ρίες που δρα­στη­ριο­ποιού­νται ή­δη και κα­τέ­χουν τη σχε­τι­κή τε­χνο­γνω­σία στον το­μέα της α­να­κύ­κλω­σης και κο­μπο­στο­ποίη­σης δη­μιουρ­γώ­ντας έ­τσι συν­θή­κες μο­νο­πω­λίου, που αυ­ξά­νουν το κό­στος της δια­χεί­ρι­σης των α­πορ­ριμ­μά­των το ο­ποίο ε­πω­μί­ζε­ται ο πο­λί­της. Στη σχε­τι­κή α­να­κοί­νω­ση της κυ­βέρ­νη­σης, άλ­λω­στε, ε­πι­ση­μαί­νε­ται ό­τι σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση κα­νείς δεν μπο­ρεί να εγ­γυη­θεί ό­τι θα μειω­θεί το κό­στος δια­χεί­ρι­σης των α­πο­βλή­των για τον πο­λί­τη, το ο­ποίο σή­με­ρα α­νέρ­χε­ται σε 45 ευ­ρώ α­νά τό­νο.
Θα πρέ­πει να υ­πο­γραμ­μι­στεί ό­τι την προώ­θη­ση του συ­γκε­κρι­μέ­νου μο­ντέ­λου δια­χεί­ρι­σης έ­χουν α­να­λά­βει α­πό κοι­νού το εγ­χώ­ριο πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό –προ­ε­ξάρ­χο­ντος ε­κεί­νου της ΔΗ­ΜΑΡ που έ­χει τη σχε­τι­κή ευ­θύ­νη στο Υ­ΠΕ­ΚΑ- και η κοι­νο­τι­κή task force. Με βά­ση τα πα­ρα­πά­νω προ­κύ­πτει ό­τι κι­νού­νται με γνώ­μο­να ό­χι την ορ­θή α­πό πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής α­πό­ψεως και τη φθη­νή α­πό ά­πο­ψεως κό­στους δια­χεί­ρι­ση των α­πο­βλή­των, αλ­λά την ε­ξυ­πη­ρέ­τη­ση των συμ­φε­ρό­ντων γερ­μα­νών ε­πεν­δυ­τών, που εν­δια­φέ­ρο­νται να α­σχο­λη­θούν με την προ­σο­δο­φό­ρα ε­πι­χεί­ρη­ση των α­πο­βλή­των σε συ­νερ­γα­σία με ντό­πια συμ­φέ­ρο­ντα και ι­δίως τον «ε­θνι­κό ερ­γο­λά­βο». Φαί­νε­ται ό­τι (και) το ζή­τη­μα της δια­χεί­ρι­σης των α­πο­βλή­των το έ­χουν ε­ντά­ξει, κρυ­φίως, στις «προ­α­παι­τού­με­νες δρά­σεις» που πρέ­πει να υ­λο­ποιη­θούν στο ό­νο­μα της νέ­ας ε­θνι­κής ι­δέ­ας «της πά­ση θυ­σία πα­ρα­μο­νής της χώ­ρας στη ζώ­νη του ευ­ρώ».


* Ο Γιώρ­γος Μπά­λιας δι­δά­σκει πο­λι­τι­κή προ­στα­σίας του πε­ρι­βάλ­λο­ντος στο Χα­ρο­κό­πειο Πα­νε­πι­στή­μιο.